ویدیو مصاحبه جانوش روستوک – بررسی اپرای دوبی

ویدیو مصاحبه جانوش روستوک – بررسی اپرای دوبی

ویدیو مصاحبه جانوش روستوک – بررسی اپرای دوبی

دوبی به خاطر معماری خاصش دورنمای شهری برجسته‌ای دارد. اینجا کانون خلاقیت و تنوع در معماری و شهرسازی است از بلندترین برج جهان گرفته تا نخستین هتل هفت‌ ستاره دنیا که معماری آن ملهم از شکل بادبان کشتی است. دوبی شماری از بزرگترین معماران جهان را در چند دهه اخیر گردهم آورده تا به شهری تبدیل شود که امروز شاهد آن هستیم. یکی از این معماران جانوش روستوک طراح سالن اپرای دوبی است.

یورونیوز به تازگی با وی گفتگویی انجام داده است که آن را در زیر می‌خوانید.

یورونیوز: جانوش، ممنون که در اپرای دوبی که بناست نگین معماری این شهر باشد با ما همراه شدید.

جانوش روستوک: ممنون. خوشحالم که با شما هستم.

یورونیوز: تماشای کار خودتان در اینجا چه حسی به شما می‌دهد؟

جانوش روستوک: جانوش. بی‌نظیر است. انجام پروژه‌های اینچنینی در معماری که مردم در آن حضور پیدا می‌کنند شگفت‌انگیز است. اینکه بعد از اجرای کار بیایم و ببینم بنا چه احساسی به آدمی می‌‌دهد و مردم چطور از آن استفاده می‌کنند، همیشه بسیار به من انرژی داده. گاهی می‌بینی طور دیگری از آن استفاده می‌کنند و حتی شاید بهتر از آنچه تو فکر می‌کردی. جوهر کار ما این است. ما صحنه را می‌چینیم تا زندگی در آن روی بدهد و زندگی را نمی‌شود پیش‌بینی کرد.

یورونیوز: چالش این پروژه برای شما چه بود؟

جانوش روستوک: فکر می‌کنم بزرگترین چالش پروژه سالن اپرای دوبی این بود که باید این بنا را کنار بلندترین برج جهان، و در کنار بزرگترین فواره شهری و یکی از عظیم‌ترین مراکز تجاری دنیا می‌نشاندیم. چطور می‌توانستیم ساختمانی بسازیم که با این شگفتی‌های معماری به نوعی رقابت کند.

یورونیوز: مبنع الهام‌تان چه بوده؟ خلق چنین اثری را معمولا چطور شروع می‌کنید.

جانوش روستوک: ایده ساختن بنایی براساس شکل یک قایق عربی (داو) ریشه در تاریخچه دوبی دارد. یعنی وقتی قبیله بنی یاس برای نخستین بار به دوبی می‌رسد در نزدیکی ساحل اردو می‌زند و این قایق‌ها بودند که با صید ماهی و صدف و مروارید باعث گردش اقتصاد محلی می‌شدند و بعدها تجارت را به دوبی آوردند. بنابراین این قایق‌ها که داو نام دارند بخشی از داستان دوبی هستند و پدران نسل فعلی به نوعی همه با آن رابطه داشته‌اند.

یورونیوز: دوبی هویت خاصی دارد و دورنمای شهری آن در جهان مشهور است. چرا معماری اینجا اینقدر برجسته است؟

جانوش روستوک: فکر می‌کنم دوبی برای این جالب است که برای بسیاری از معماران نوعی زمین‌بازی است. اجازه می‌دهد ایده‌های متخلف را امتحان کنیم. تخیل را چندان محدود نمی‌کنند. گرچه بودجه مشخص و چهارچوب‌هایی در کار است که باید با آن‌ها ساخت. اما تخیل‌مان برای آنچه می‌توان کرد چندان محدود نیست.

یورونیوز: عجیب نیست که بنایی که مثل فرزند خودت بوده حالا باید به دیگران واگذار بشود؟

جانوش روستوک: سپردن کار به دیگران بسیار آسان است. برای ما معماران فرآیند طراحی اثر وقتی تمام می‌شود که طراحی اولیه آن تمام شود.بعد از آن کارهای فنی است. اما فرزندان دیگری یعنی پروژه‌های تازه دیگر از راه می‌رسد که باید روی آنها کار کرد.

یورونیوز: از کی می‌خواستید معماری بخوانید و وارد این حرفه شوید؟

جانوش روستوک: من از ۸ سالگی می‌خواستم معمار بشوم، پدربزرگم معمار بود. گرچه دیگر طراحی نمی‌کرد و مدیرعامل شرکت شده بود. اما تماشای اینکه بناها چطور ساخته می‌شود مرا مجذوب این کار کرد.

یورونیوز: چه چیزی شما را به سمت دوبی کشید؟ چه نکته متفاوتی در کار بود؟

جانوش روستوک: موقعیت جغرافیایی دوبی خیلی خاص است. دو سوم جمعیت جهان ۸ ساعت با هواپیما از اینجا فاصله دارند! اینجا ما همه اقلیت‌ هستیم حتی خود اماراتی‌ها به نوعی در کشور خودشان اقلیت هستند و این باعث می‌شود حرف همدیگر را بشنویم. همه کنجکاویم. کسی نمی‌گوید «ما معمولا این کار را می‌کردیم.» چون چیز معمولی در کار نیست. هر کسی دنیا را کمی متفاوت می‌بیند و همین باعث نوآوری‌هایی می‌شود که اینجا می‌بینید. این فضا سبب می‌شود بتوانیم به کارمان یعنی طراحی به شکل عمیقتر بیاندیشیم.

یورونیوز: شما با هیجان می‌گویید «معمار به عنوان ستاره تمام شده است». منظورتان از این حرف چیست؟

جانوش روستوک: به خاطر تلاشی که تیم انجام می‌دهد اعتبار زیادی نصیب من می‌شود. اما معماری برای من یک کار گروهی است من می‌توانم کارم را به خوبی انجام می‌دهم چرا که با افرادی با استعداد کار می‌کنم. برای همین می‌گویم «مفهوم معمار/ستاره مرده است.» با این همه مواد و فناوری‌های مختلف و پیچیدگی دنیای امروز ناگزیرید با تیم‌ی بزرگ کار کنید که اعضایش مهارت‌های مختلفی داشته باشند.

یورونیوز: همانطور که گفتید دوبی محل اختلاط فرهنگی است. رسیدن از اروپا به دوبی برای شما چطور بوده است؟

جانوش روستوک: ماجراجویانه. دوبی در سال ۲۰۰۵ با امروز بسیار تفاوت داشت. همه چیز در حال ساخت و ساز بود و همه جا پر از خاک بود و جرثقیل‌ها در سراسر منطقه دیده می‌شد. این ساخت و سازها به مراتب کمتر شده اما هنوز دوبی جایی است که ما را جذب می‌کند: مردم اینجا واقعا خوبند و پروژه‌هایی جذاب و فرصت‌هایی بی‌مانند در اختیار معماران می‌گذارد تا مهارت‌هایی را که در اروپا آموخته‌ایم امتحان کنیم.

بارانداز دوبی، مرکز کفاف، جزیره آبهای آبی و بارانداز کنار رود در دوبی فقط تعدادی از دیگر پروژه‌هایی است که جانوش در آنها همکاری کرده است. وی درباره نوسازی و ادامه پروژه‌های معماری در این بناها می‌گوید:

جانوش روستوک: هر کدام از این پروژه‌ها الان در حال پیشرفت و بازسازی اند. ما ممکن است شروع کنیم و کسی دیگر ممکن است کار را ادامه بدهد یا ما کار معمار دیگری را ادامه بدهیم. تمامی این پروژه‌ها به نوعی چهره و آینده دوبی را تغییر داده‌اند.

یورونیوز: آیا جای خاصی در دوبی هست که به آن سر بزنید و تجربه کردنش را پیشنهاد کنید.

من یک قهوه‌خور حرفه‌ای هستم و دوبی الان قطب کافه‌های کوچک شده و یکی از چیزهایی که می‌توانم پیشنهاد کنم این است که این جاهای خوب را پیدا کنید و قهوه دلچسبی در آن بنوشید.

منبع: یورو نیوز