آشنایی با معماری مدرن
معماری مدرن بیش از هر چیز به کارایی و عملگرایی توجه دارد و از سبک و ابزار آلاتی بهره می گیرد که تا به حال سابقه ی چنین استفاده ای تا به این اندازه نداشته است و به گونه ای در دوره مدرن سعی در پیشرفت دارد و از تمام امکانات برای رسیدن به این هدف بهره می جوید.
خواه این استفاده سبب محدودیت نقش انسانی در ایجاد آن شود و خواه سبب برتری تکنولوژی بر آدمیت شود. این هدف زمانی بهتر میسر می شود که با کمترین هزینه و بالاترین کارایی باشد و بهترین راه آن است که متوسل به تکنولوژی و برآوردهای علمی شویم.
معماری مدرن در عین حال، حالت کل گرایانه دارد یعنی با توجه به این که ساختمان ها به صورت صنعتی ساخته می شوند گستردگی و جامعیت می یابد و منحصر در شخص یا سبک خاصی نمی شود. این سبک معماری، جهت برآورده کردن نیازها عمل می کند و چون از فرم مجرد استفاده می کند ضد تزئین، ضد نمایش، ضد استعاره، ضد یاد و راه تاریخی و ضد طنز است و به گونه ای در این سبک معماری معنا رخت بر بسته است.
یعنی دیگر معماری معنی و مفهوم خاصی انتقال نمی دهد و در پی پاسخ به پرسش یا واکنش به دیدگاه خاصی نیست. کرستین هریس فیلسوف و مدرس دانشگاه ییل معتقد است ویژگی «عینیت گرایی» مدرنیته فواید نامناسب دارد. اول این که محیط مادی به مواد و مصالح در دست انسان ها تبدیل شده است تا به گونه ای کورکورانه و حساب نشده از آن بهره برداری کنند و دوم این که معماری جزئی از فرهنگ تکنولوژیکی است که طالب « ماشین هایی برای زندگی» است نه خواستار باشیدن ها (کیت نسبیت، 1386: 142).
از دیدگاه زوری معماری مدرن ویژگی هایی دارد که از جمله: 1- طراحی بر اساس پلان آزاد 2- ایجاد ارتباط مطلق بین فضای داخلی و خارجی، انعطاف و آزادی در ایجاد دیوارهای داخلی 3- جمع آوری تمامی نکات مثبت، تجربیات فضایی در طول تاریخ در معماری مدرن 4- بهره وری از فناوری جدید به خصوص شیشه به جای دیوارهای بلند. اما لوکوربوزیه اصول پنج گانه دیگری نیز مانند مرتفع سازی، باغ روی بام، کاربرد پنجره کشیده نمای آزاد و سقف کنسول را از اصول معماری مدرن می داند.
