14 حقیقت جذاب که هرگز درباره‌ی لو کوربوزیه نمی‌دانستید
لوکوربوزیه (۶ اکتبر ۱۸۸۷- ۲۷ اوت ۱۹۶۵) هنرمندی است که چهره معماری را متحول کرده و تا ابد به‌عنوان نماد مدرنیسم شناخته خواهد شد. فرصتی دست داد تا به بهانه‌ی سالگرد درگذشت او، به رازهای جذابی از زندگی و هنرش بپردازیم. رازهایی که شما هرگز نمی‌دانستید.
۱. لوکوربوزیه در کشتی اقیانوس‌پیمایی که از آمریکای جنوبی به سمت اروپا می‌رفت، جوزفین بیکر را ملاقات کرد و بعدازاین ملاقات طرح‌هایی از این بازیگر مشهور کشید.
۲. لوکوربوزیه درحالی‌که با مدلی به نام ایوان گالیس ازدواج‌کرده بود، با زنی ثروتمند با اصالت سوئدی-آمریکایی به نام مارگریت تیادر هریس هم رابطه طولانی‌مدتی داشت.
۳. لوکوربوزیه در طرح‌های ویل کونتمپورین – مجموعه آسمان‌خراش‌های صلیبی شش طبقه که هرگز ساخته نشدند- ساخت فرودگاه‌هایی روی پشت‌بام این آسمان‌خراش‌ها و برقراری پروازهای تجاری بین آن‌ها را در نظر گرفته بود.
۴. لوکوربوزیه اولین شهر برنامه‌ریزی‌شده با نام شاندیگار را در هند طراحی کرد. طرح او بر اساس نقشه‌های انتزاعی بود که با تجدیدنظر و به‌روزرسانی ایده ویل کونتمپورین به دست آمد. این نقشه‌ها در یکی از کتاب‌هایش به نام La Ville Radieuse (رادیانت سیتی) منتشرشده بود.
۵. شاید هیچ‌کس بیشتر از جین جیکوبز نظریه‌های بحث‌برانگیز لوکوربوزیه در رابطه با برنامه‌ریزی شهری را به چالش نکشیده باشد:
۶. عبارت مشور لوکوربوزیه، «معماری یا انقلاب»، ناشی از اعتقاد او به معماری کارآمد و صنعتی به‌عنوان تنها راه جلوگیری از انقلاب‌های طبقاتی است. استدلال‌های او برای اثبات این نظریه دریکی از کتاب‌هایش به نام «به‌سوی معماری» مطرح‌شده و در ویلا ساووی ،مشهورترین اثر وی، به اوج خود رسیده است.
۷. در سال ۱۹۳۴، او به دعوت بنیتو موسولینی برای سخنرانی به رم دعوت شد.
۸. در اوایل ۱۹۴۰، لوکوربوزیه توسط حکومت ویشی به سمت برنامه‌ریز شهری منصوب شد تا مسئولیت طراحی شهرهای مختلف مانند الجزیره را به عهده بگیرد. او مدتی بعد با رد شدن طرح‌هایش از دنیای سیاست کناره‌گیری کرد.
۹. نام اصلی لوکوربوزیه شارل ادوار ژانره بود اما او بعد از انتشار یک بیانیه‌ی مشترک با آمیدی اوزنفانت با عنوان « Aprés le Cubisme » این نام مستعار که برگرفته از نام خانوادگی پدربزرگش بود را انتخاب کرد. در آن زمان او به‌عنوان یک نقاش کوبیست فعالیت می‌کرد اما احساس کرد این سبک بیش‌ازحد رمانتیک است و به همین دلیل این بیانیه در حقیقت درآمدی بر یک تحول جدید هنری به نام پیوریسم بود.
۱۰. اگرچه سالوادور دالی در مقطعی از لوکوربوزیه با عنوان «دوست» یاد می‌کند، اما روابط آن‌ها تا زمان مرگ لوکوربوزیه رنگ و بوی دوستی نداشت. دالی آثار معماری لوکوربوزیه را « زشت‌ترین و غیرقابل‌قبول‌ترین بناهای جهان» نامید و گفت:« مرگ لوکوربوزیه بی‌اندازه مرا خوشحال کرد. او موجود رقت‌انگیزی بود که با بتن مسلح کار می‌کرد.» دالی باوجود تحقیر لوکوربوزیه بعد از مرگ او بر سر مزارش رفت و دسته‌گلی بر قبر او گذاشت. او دراین‌باره گفته بود: « بااینکه از او متنفر بودم اما فکر می‌کنم آدم بزدلی هستم.»
۱۱. لوکوربوزیه با همکاری معمار شارلوت پریاند و پسرعمویش پیرجنری، یک مبلمان نمادین و مدرنیستی طراحی کردند. این جمله از او نقل‌قول شده است: «صندلی‌ها خود معماری‌اند و مبل‌ها متعلق به طبقه بورژوا هستند.»
۱۲. نام لوکوربوزیه همراه با تصویری از یک دستِ باز در ذهن‌ها نقش بسته است. او در طول زندگی خود مجسمه‌های بسیاری از این دستِ باز ساخت و آن را نمادی از صلح و آشتی برای بهره‌مندی از نعمت‌ها و تقسیم آن بین مردم جهان می‌دانست و معتقد بود این دستِ باز باید نماد دوران معاصر ما باشد. این مصاحبه‌ی جذاب درباره‌ی مجسمه‌ی ۲۸ متری دستِ باز در شاندیگار را ببینید.
۱۳. فلسفه طراحی لوکوربوزیه به شدت متأثر از مفاهیم ریاضی لئوناردو داوینچی مانند نسبت طلایی و سری فیبوناچی بود که به‌عنوان مبنای نسبت‌های معماری خود از آن‌ها استفاده می‌کرد.
۱۴. سرانجام در ۲۷ اوت ۱۹۶۵، لوکوربوزیه برخلاف توصیه‌ی پزشکان برای شنا به ساحل ویلای تابستانی‌اش در جنوب فرانسه رفت و در دریای مدیترانه غرق شد. مدتی بعد افرادی که در دریا شنا می‌کردند، جسد او را از آب گرفتند.
منبع: آرک دیلی – رویدادهای معماری
مترجم: محدثه عقبایی
